13 Ağustos 2013

Teklif teklif ustune


Geldigimden beri 6-7 is gorusmesi gecirdim. Ikisinden hala haber bekliyorum. Ikisini de reddettim. 

Islerden birisi vaktiyle bir ruya gibiydi benim icin. Hayatim boyunca akademisyen olmak istemistim. Hatta ozel sektorde is bulup calismamin sebebi de akademik hayatimi finanse edebilecek duzeye gelmekti. Zaman ilerledikce ozel sektordeki kariyerimden mutlu olmaya ve planlarimi o yonde yapmaya basladim. Seytana keyif gerek, tam hersey oturmustu ki Belcika'da doktora yapmaya basladim. Buraya geldigimde de bir arkadasim araciligiyla bir hoca ile tanistim. Kadin bana daha once hayal dahi edemeyecegim, onerilirse havalara ucacagim bir is teklifinde bulundu: Ulkenin ilk ucunde yeralan benim de mezun oldugum okulda once arastirma gorevliligi oradan da doktor kadrosu. Ben ne yaptim? Reddettim. Aslinda 2 hafta kadar dusundum ama en son beni bunun memnun etmedigine karar verdim. Ne yazik ki -tamamen kisisel gozlemlerim, kimse alinmasin- ulkedeki cogu akademisyenin aslinda ellerinden baska hicbir is gelemdigi icin akademisyen olduklarini dusunuyorum. Pek cogu eline telefon alip bir yemek duzenlemeyi becerebilmekten aciz, dunyadan kopuk ve sorunlu tipler. Ustune ustluk kendi iclerine kapanmis okuduklari seylerin dunyasinda mutemadi bir depresyon havasinda yasiyorlar. Hayatimin boyle olmasi ve bu tur insanlardan bir cevre kurma fikrine katlanamadigim sonucuna vardim. Kadin cok bozuldu ama ne yapayim. Insan herseyden oldugu gibi hayallerinden de gecebiliyormus. Tuhaf.

Ikincisini bugun reddettim. Hatay'da bir insani yardim kurulusunda olacakti. Uzun zamandir ise yarar bir is yapmak istegim beni bu alana yonlendirmeye basladi. Ancak sonuc husran! Onerdikleri ucretler, calisma ve yasam kosullari, beraber calisilan kisilerin travmatik kisiler olmasi ve o bolgedeki riskleri de gozonunde bulundurunca oldukca komik. Eminim "expat"lere, yani ulsulararasi calisanlara ayni kuruluslar cok daha fazla ucret oneriyordur. Oyle ya bizler her zaman ucuzuz. Bu mantikla gidip bir de Suriyelilere yardim ediyorlar. Yazik. 

Diger iki yerden nasil yanitlar gelecek bilmiyorum. Bir yandan da ben mi ince eleyip sIk dokuyorum diye dusunuyorum. Ama is cephesindeki iki senelik karanlik bir mutsuzlugun ardindan bu kadari da hakkimmis gibi geliyor. Umarim pisman olmam. 

2 yorum:

seval dedi ki...

Selam..blogunu yeni gördüm ve takibe aldım banada beklerim.amediam.blogspot.com

koko dedi ki...

Sizde ya da bende gorusmek uzere :)