27 Şubat 2013

Iletisimde tavan yaptim

J. bir aydir deli gibi calisiyor. Haftasonlari bile ofise gidiyor, herhalukarda eve geceyarisindan once gelemiyor. Eve geldiginde de cogu zaman ya yorgun oluyor ya da evde de calismaya devam ediyor. Ben de su an depresyonumun buradaki-herkesten-nefret-ediyorum asamasinda oldugum icin kimseyle gorusmuyorum. Konusabildigim tek insan olan kocamla sohbetlerim ise mecburen duydunuz-zilin-sesini-bes-dakika-sureniz-basladi modunda. Ama bugun tam iki saat konusarak gectigimiz iki haftanin zirvesini yapmis bulunmaktayim. Hem psikolog hem de psikiyatrist randevum ayni gune denk geldi de...  Tant pis ;)

2 Şubat 2013

Zehirlenmek

J. bir haftaligina Fas'ta yine. Bu sefer "aman da depresyona girmeden yalnizligi ne guzel atlatiyorum, ilacin dozunu arttimak ne iyi geldi" diye sevinirken kendi kendime nazar degirdim galiba: Zehirlendim! Midye yemistim gecenlerde... Cok fena cok. Hastayken yalniz olmak zaten kotu. Su kusmalarin falan arasinda gidip kendime market alisverisi yapmak zorunda kaldim- tabii lanet ulkede Pazar gunleri de heryer kapali olunca...Yine de eski "drama queen"ligim yok, kendi kendime basedebiliyorum. Kusmam gerekince kuzu kuzu banyoya gidip elimi alnima koyuyorum, yalniz hissettirmiyor. Annemin yaptigi tavuk corbasindan da yaptim. Sadece arada bir birisi gelip sirtimi sivazlasa hic fena olmazdi. Ya da bir ses verse, birseye ihtiyacin var mi dese, ben de nazlansam falan.