J. bir aydir deli gibi calisiyor. Haftasonlari bile ofise gidiyor, herhalukarda eve geceyarisindan once gelemiyor. Eve geldiginde de cogu zaman ya yorgun oluyor ya da evde de calismaya devam ediyor. Ben de su an depresyonumun buradaki-herkesten-nefret-ediyorum asamasinda oldugum icin kimseyle gorusmuyorum. Konusabildigim tek insan olan kocamla sohbetlerim ise mecburen duydunuz-zilin-sesini-bes-dakika-sureniz-basladi modunda. Ama bugun tam iki saat konusarak gectigimiz iki haftanin zirvesini yapmis bulunmaktayim. Hem psikolog hem de psikiyatrist randevum ayni gune denk geldi de... Tant pis ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder