8 Temmuz J.'nin 40. dogumgunuydu. Ofisinde duzenledigim surpriz dogumgunune ek olarak Isvec'te 1 hafta planlamistik: Once Malmo'de aile ile sonra Stockholm'de arkadaslarla bir parti. Tabii ikimizin basbasa gecirecegi adalardan da olusan bir gezi. Herseyi aylar oncesinden ayrintilariyla planladim. Ona unutulmaz bir yasgunu vermek istemistim.
Isvec'e vardigimiz gecenin sabahi babaannemin bacagini kirdigini ve ameliyata alindigini duyduk. Dedemi de boyle kaybetmistik. Bir yaz gunuydu. Yine Isvec'teydim. Dedem bacagini kirmis, iki ameliyat gecirmis. Ben bu haberi aldiktan 1 hafta sonra da koskoca "Haso" oldu gitti. Onu son bir kez goremedim bile. Babaannem, kendi alistigim haliyle "nene"m benim icin daha da ozel. Sinir krizleri gecirdim. Hemen o gece icin ucak bulduk- bu da ayri bir hikaye!- ve Antep'e gittik. J. 40. yasgununu Antep'te bir devlet hastanesinde benim gozyaslarimi dindirerek gecirdi. O olmasa ne yapardim hic bilmiyorum. Yanimda olmak istedi; benimle geldi ve buyuk destek oldu. Hem maddi hem manevi. Hakkini odeyemem gercekten.
Antep'te yaklasik bir hafta gecirdim. J. de 4 gun kadar. Ikimiz de fena halde yorgunuz. Ama ona daha da yazik.
Evlilik tuhaf birsey. Bir turlu denk getiremedik "iyi gunde, kotu gunde"leri. Ya J.'nin basinda bir bela, ya da benim. Sonuc olarak da burnumuzun b*ktan cikamama hali. Bir arti bir sifir etmek gibi birsey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder