Mutlu ailenin sirri iletisimde!

 J. bana ilk evlenme teklif ettiginde "Aman Allah'im! Yuzukleri Tiffany's den almis!!" coskusuna ek olarak "Yasasin: Hicbir zaman anlasamayacaklar!" mutlulugu yasamistim- Evlenme teklifine ve hayatimizi beraber gecirecek olmamiza da sevinmistim tabii :)) 

Benim annem Ingilizce konusamiyor ve J. ile ailesi de Turkce bilmiyor. Kimse kimseyi anlamiyor, boylelikle iki taraf arasinda anlasmazliklar ya da alinganliklar asla sozkonusu olmuyor. Sonuc olarak herkes birbirini cok seviyor :) Birbirlerine karsi bir saygi, bir sevgi, bir hissiyat, sormayin. Ustelik aralarinda bir konusma gecerse o da benim ceviri suzgecimden gecmek durumunda oldugundan hersey her zaman kontrolum altinda 

kaliyor ;) 

Bu durum ozellikle annem buradayken cok ise yaradi. Annem habire cocuk yapmamiz gerektiginden sozetti, beni kocama cok dirdir yapmakla sucladi (nereden biliyorsa!) ve habire J.'yi ovdu- kaynana gibi yemin ederim! Tabii ben bunlari cevirmedim, hatta, itiraf ediyorum zaman zaman farkli seylerden sozettim soylenileni cevirmek yerine :) Boylelikle hep beraber mutlu ve huzurlu bir ay gecirmis olduk, daha ne olsun! :) 

Aile iliskilerinde basarinin altin anahtari: Iletismemek! :p