J. yine gitti. Bu sefer iki gunlugune. Hava kabus gibi: Sabaha karsi baslayan saganak biraz once dindi. Sanki aylardan Kasim! O kadar karanlik, o kadar soguk. Zaten heryer de kapali Pazarlari, yagmur olmasa ne yapabilirdim ki.
Ben eskiden o kadar sorunuma ragmen nasil ders calisirdim acaba? Biraz Fransizca'ya bakinayim, biraz birseyler okuyayim diyorum. Ama gogsume bastiran el nefes almama bile guclukle izin veriyor. Sikinti mi ki bu? Ozlem mi? Yalnizlik mi? Mutsuzluk mu? Bunlarin hepsi ya da hicbiri mi?
Su ergen psikolojili yetiskinlerden hic hazzetmem. Bunalim bunalim yazilar, zirvalamalar, sorgulamalar falan... Ben neden boyle oldum ki? Bu halimden de hic memnun degilim. Ama cikamiyorum da. Acaba kendimi soyle biraksam, salsam icine, dibine kadar vursam bunun, yine yeniden, yeni ve canli bir ben cikar mi ki icinden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder